Bajki

- Doloris?

Ultio krążył wokół siedzącej postaci.

Jej ręce i nogi do połowy oplatały cienkie złote łańcuszki. Co chwilę brała spokojny, głęboki oddech.

Wokół Warowni rozciągały się połacie rdzawej ziemi, naznaczonej ruinami zapomnianego miasta. Klepisko w centrum M4R54 znów wróciło do użytku. Łańcuchy pociągnięto od Dwóch Samotnych Wież Tnących Niebo, przymocowano do chudych rąk i nóg, szyi. Ból z wyraźną ulgą przymykał oczy, gdy chłód metalu starł się z ciepłem skóry.

- Doloris?

Ultio przystanął naprzeciwko niej, z uśmiechem wykrzywiającym rogaty pysk.

Świat tracił barwy. Zapach, blask oddalonych od niej szkiełek na schodach. Po chwili była już ślepa i głucha, nawet skóra zgubiła chłód metalu.

Otwierała drzwi jedne, po drugich.

Gdy zapis wczytywał się, otworzyła oczy i wstała, zawieszona w pustce, z trzeba jestestwami błyskającymi nad rogatym łbem.

Czuła drżenie dwóch przebudzonych, wygłodniałych, Nienawistnych i Gniewnych.

- Doloris?

- Tak?

- Opowiesz nam bajkę?

Uśmiechnęła się kącikami ust.

- Tak. Pierwsza będzie bajka o Kocie.

Kolejność winna być inna.

Ale nie ma to znaczenia, gdy się dobrze pamięta.

Tool - You lied